Biblioteka Uniwersytecka

Społeczna Odpowiedzialność Nauki (SON) - Przedmiotem programu jest wsparcie podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki oraz innych jednostek organizacyjnych działających na rzecz upowszechniania nauki w realizacji projektów mających na celu popularyzację nauki lub promocję sportu akademickiego oraz projektów związanych z utrzymaniem zasobów bibliotecznych o istotnym znaczeniu dla nauki lub jej dziedzictwa.

Zadania realizowane przez Bibliotekę Uniwersytecką KUL w latach 2020/2021:

1. "Opracowanie i digitalizacja dawnych unikatowych fotografii z zasobu Biblioteki Uniwersyteckiej KUL- zadanie finansowane w ramach umowy ONB/SP/461397/2020 ze środków Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na społeczną odpowiedzialność nauki"
2. "Digitalizacja unikatowych periodyków ukraińskich i rosyjskich z Biblioteki Uniwersyteckiej KUL"- zadanie finansowane w ramach umowy SONB/SP/461400/2020 ze środków Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na społeczną odpowiedzialność nauki".

1. Fotografie gromadzone w Bibliotece Uniwersyteckiej KUL to stosunkowo niedawno sklasyfikowany zespół, zostały zebrane w całość ok. 2 lat temu, po scaleniu tek znajdujących się dotąd w różnych lokalizacjach. Przechowywane są w Sekcji Zbiorów Graficznych, Kartograficznych i Muzycznych Oddziału Zbiorów Specjalnych BU KUL. Prezentują większość form, technik i rodzajów dawnej (od połowy XIX w. do 1939 r.) fotografii. Są wśród nich portrety indywidualne i grupowe w atelier i plenerze, zdjęcia krajoznawcze, podróżnicze, dokumentacyjne itp. Do Biblioteki napływały już w okresie międzywojennym, głównie z darami i spuściznami profesorów KUL albo osób związanych z Kościołem, jednak – poza nielicznymi albumami fotograficznymi – nie były dotąd opracowane i udostępniane czytelnikom.
Obszerną część wytypowanego zasobu stanowią fotografie krajoznawcze i dokumentacyjne. Przedstawiają zarówno widoki, panoramy miast, fragmentów zabudowy architektonicznej, jak i poszczególne obiekty architektury i sztuki. Wykonywane w znanych europejskich zakładach fotograficznych, m.in. niemieckich i włoskich, stanowią zapis rzeczywistego stanu zachowania wielu zabytków sztuki w ostatnich dekadach XIX i na początku XX w. Na ich podstawie można prześledzić np. etapy przebudowy zamku w Malborku czy widoki Gdańska przed zniszczeniami II wojny światowej. Odrębną grupę stanowią fotografie wykonane np. w Krakowie, Warszawie, Żółkwi, Nowogródku przez znanych i cenionych XIX-wiecznych polskich fotografów, jak Walery Rzewuski, Walerian Twardzicki, Ignacy Krieger, Teodor Szajnok i inni. Plansze ze zdjęciami ze zbiorów BU KUL pochodzą np. z wydawanych w 2. połowie XIX stulecia tek i albumów krajoznawczych oraz popularyzujących sztukę.
Wytypowany do projektu zbiór składa się też z kilkunastu innych zespołów tematycznych, pochodzących głównie z darów osób prywatnych lub instytucji. Są wśród nich wybitni polscy naukowcy, których postaci można będzie przypomnieć poprzez udostępnienie zebranych przez nich kolekcji fotografii. Jedną z nich jest profesor Stanisław Zaleski, wybitny chemik, balneolog, nestor Polonii petersburskiej przed I wojną światową. Pozostałe po nim zdjęcia, wykonywane m.in. przez niego osobiście jeszcze pod koniec XIX w., pokazują okoliczności badań profesora nad mineralnymi jeziorami syberyjskimi. Prawdopodobnie też z jego zbiorów pochodzi teka z kilkudziesięcioma doskonale zachowanymi fotografiami albuminowymi przedstawiającymi panoramy Irkucka, jego świątynie, budynki użyteczności publicznej, widoki okolic miasta, rzek, jezior syberyjskich, a także etnograficzne zdjęcia ludów etnicznych tego regionu. Jest to szczególny zapis naukowych podróży jednego z polskich uczonych po Syberii, przyczynek do przypomnienia sylwetek postaci polskiej nauki XIX w.
Unikatowym przykładem warsztatu pracy naukowca jest bogaty (kilkaset odbitek) zbiór fotografii dokumentacyjnych należący niegdyś do znanego polskiego archeologa, badacza kultury greckiej i etruskiej z okresu międzywojennego, profesora Edmunda Bulandy. Są to cykle zdjęć przedstawiających wykopaliska, ruiny, zabytki starożytności z terenów Egiptu, Włoch i Grecji, używane podczas wykładów i badań własnych profesora. Uzupełniają go prywatne fotografie rodzinne i okolicznościowe z czasów pracy Bulandy jako wykładowcy i rektora Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Ciekawym zespołem podróżniczych fotografii jest cykl zdjęć wykonanych podczas peregrynacji naukowo-krajoznawczych ks. Adolfa Jełowickiego (biskupa pomocniczego lubelskiego w latach 1918-37) po Ziemi Świętej i krajach ościennych podczas jego studiów w instytucie biblijnym w Jerozolimie. W zespole można też zobaczyć unikatowe fotografie atelierowe wykonane przez Tancrede’a Dumasa w Bejrucie. Fotografie trafiły do zbiorów Biblioteki razem z księgozbiorem ks. biskupa, na mocy jego testamentu.
Kolejny spójny tematycznie zespół fotografii związany jest z kościołem greckokatolickim w pierwszych dekadach XX w. i przedstawia widoki cerkwi z okolic Przemyśla i Bieszczad. Został przekazany BU KUL w ramach tzw. depozytu przemyskiego razem z cennymi starymi drukami pozostałymi po zlikwidowanej greckokatolickiej Kapitule Przemyskiej. Stanowi wyjątkowe źródło ikonograficzne, dające obraz nieistniejących już albo zniszczonych obecnie zabytków kultu. Podobne znaczenie ma zbiór fotografii rejestrujących wizerunki jeszcze dotąd niezidentyfikowanych nagrobków z cmentarza bądź cmentarzy żydowskich. Pochodzą one ze zbiorów Instytutu Sztuki Polskiej i Wschodnioeuropejskiej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Nieznane dotąd i nierozpoznane wciąż fotografie są fragmentarycznym zapisem zabytków kultury żydowskiej z czasów wielokulturowej II Rzeczpospolitej. Opracowanie tego typu fotografii, choć związane np. z mozolnym odcyfrowywaniem hebrajskich inskrypcji, może dać spektakularny efekt w postaci rekonstrukcji cyfrowej zniszczonych podczas II wojny światowej obiektów.
Szczególne znaczenie pośród nieznanych fotografii ze zbiorów BU KUL ma zespół związany z Radą Gospodarczą Hrubieszowską i obchodami rocznicowymi jej patrona, Stanisława Staszica, pozostały po profesorze KUL, Zygmuncie Kukulskim. Zbiór zawiera bowiem jeden z najstarszych odnalezionych portretów wykonanych w jednym z pierwszych lubelskich atelier – w studiu fotograficznym Marcelego Rzymkowskiego w 2. połowie lat 60. XIX w. W zespole znaleźć można także wiele interesujących źródeł ikonograficznych dotyczących historii towarzystw rolniczych w XIX w.
Dla historii nauki i szkolnictwa regionu lubelskiego szczególnie ważne mogą być fotografie zbiorowe związane z lokalnymi placówkami edukacji, instytucjami publicznymi i dobroczynnymi oraz Kościołem. Można wśród nich odnaleźć wizerunki wielu znanych osobistości życia publicznego pierwszych dekad XX w. z Lublina i okolic. Grupa fotografii związanych z początkami Uniwersytetu Lubelskiego (od 1928 r. KUL) zawiera podobizny wybitnych naukowców, a także studentów, którzy w latach późniejszych zaznaczyli swoją obecność w historii Polski oraz Kościoła (ks. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia, ks. Stanisława Szulmińskiego, męczennika II wojny światowej czy o. Jacka Woronieckiego, Sługi Bożego Kościoła katolickiego).

Etapy planowanych prac:

• Wybór i selekcja materiałów do digitalizacji (3 miesiące).
• Konserwacja i zabezpieczenie unikatowych fotografii (15 miesięcy).
• Opracowanie fotografii (15 miesięcy).
• Digitalizacja i udostępnienie (12 miesięcy).
• Zakup potrzebnych materiałów.

Opracowanie:
Jadwiga Jaźwierska

KOLEKCJA DAWNYCH FOTOGRAFII W BIBLIOTECE CYFROWEJ KUL

2. W ramach proponowanego projektu planowane jest udostępnienie w polskich bibliotekach cyfrowych (Biblioteka Cyfrowa KUL oraz Cyfrowa Biblioteka Narodowa Polona) zdigitalizowanych oraz bibliotecznie opracowanych periodyków w języku ukraińskim oraz rosyjskim, które przechowywane są w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej KUL. Stanowią one niezwykłe świadectwo swoich czasów – historii oraz kultury 2. poł. XIX oraz 1. poł. XX wieku nie tylko osób posługujących się tymi językami, ale także państwa polskiego, które swoimi granicami obejmowały tereny, na których wydawano niniejsze periodyki (Lwów, Kołomyja, Czerniowce, Łuck i inne).
Wśród zaproponowanych do zamieszczenia i upowszechnienia czasopism znajduje się 21 tytułów:
"Ruslan" (L’viv: Lev Lopatin’skij (L’viv : z druk. V. A. Šijkovskogo))
"Bukovina" (Černìvcì : Tovaristvo « Ruska Rada »)
"Novyj Prolom" (L’vov : izd. i otv. red.: O. A. Markov)
"Ukraïns’ke slovo. Politična, ekonomično-suspil’na i literaturna gazeta" (L’viv : red. S. Golubovič)
"Prolom’ : žurnal dla politiki i literatury" (L’vov : red. O. A. Markov)
"Stražnica ukraïns’ka" (Varšava : Spółka Wydawnicza Powszechna, red. Tadei Končin’ski)
"Ruska Rada. Narodna gazeta" (dodatek do czaop. « Bukovina ») (Černìvcì : Tovaristvo « Ruska Rada », red. I. Zaharko)
"Gromads’kij Vistnik" (L'viv : red. O. Kuz’ma)
"Golos Dâkiv" (Kolomiâ : Vid. « Zaporožec’ », red. N. Vovčuk)
"Ukraïn’skij Vistnik" (L'viv : Druk. « Dilo »; red. M. Strutins’kij)
"Krasnoe Znamâ" (Luninec : Wyd. Pow. Kom. PPS; red. T. Saniukowicz)
"Ukraìns’ka Gromada : organ Ukraïns'koï Nacìonal'noï Dumki" (Luc'k : vìdpovìd. redaktor S. Višnìvs'kij).
"Myr’’" (L’vôv’’, red. I. E. Levickij, izdatel: I. Komarnickij)
"Golos’ Bĕlostoka" (Białystok :, red. I. S. Zeligman)
"Ukraïns’ka Dumka" (L'viv, red. F. Fedorsiv)
"Svobodnaâ Mysl"’, Bĕlostok, red. W. Iwanicki
"Svoboda" (L’viv, Vidavniča Spilka « Dilo », red. O. Kuz’ma)
"Ukraïns’kij Golos : polìtično-ekonomìčnij organ" (L’vìv : Stepan Navroc’kij)
"Novaâ Rossiâ: Eženedêl'naâ voskresnaâ nacional’no-demokratičeskaâ gazeta" (Wilno :Organ Ruskoj Èmigracii , wyd. B. Kremskij)
"Vĕstnik’’ Peremyskoi Eparhìi" (Peremyšl’’ : Nakladom’’ gr. kat. Ep. Konsistorìi ; Z’’ pečatně Josifa Stifiogo)
"Peremis’kì Eparhìâl’nì Vìdomosti" (Peremišl’ : [s.n.]).

Można je scharakteryzować jako czasopisma społeczno-kulturalno-oświatowe, również niekiedy poruszające treści religijne. Oczywiście w przypadku dzienników zawartość merytoryczna była dość jednoznaczna i odzwierciedlała codzienność, niemniej zawierają one również teksty o charakterze społecznym i kulturalnym.

Najobszerniejszym periodykiem ze względu na liczbę zachowanych zeszytów, na który pragniemy zwrócić uwagę, jest „Ruslan”. To dziennik chrześcijaństwo-społeczny, który stanowił organ prasowy Katolickiego Związku Rusko-Narodowego (Католицький Руско-Народний Союз), założonego przez O. Barwinśkiego i A. Wachnianinowa w 1896 roku, a w 1911 roku przekształconego w Partię Chrześcijaństwo-Społeczną.
Wychodził on drukiem w latach 1897 – 1914 we Lwowie pod kierownictwem Barwinśkiego. Głównymi redaktorami byli kolejno: T. Baranowśkyj, S. Kulczyćkyj, L. Łopatynśkyj, S Goruk i W. Barwinśkyj. Z gazetą współpracowali czołowi literaci i działacze społeczni Galicji, m.in. U. Krawczenko, A. Kruszelnyćkyj, B. Łepkyj, I. makowej, K. Studynśkyj, a z terenów rosyjskiej Ukrainy – O. Konyśkyj, I. Neczuj-łewyćkyj i M. Staryćkyj.
W naszych zbiorach posiadamy numery od rocznika 1. (z 1897 r.) wraz z numerem specjalnym-programowym do 1913 roku włącznie, co stanowi w sumie ponad 4700 numerów.

Drugim pod względem zachowania liczby zeszytów oraz nie mniej ważnym czasopismem jest gazeta „Bukovina” wydawana w Czerniowcach od 1885 roku z różną cyklicznością aż do roku 1917. Poruszano w niej tematykę społeczno-polityczną. Pierwszym redaktorem był J. Fedkowycz, a następnie P. Kyrcziw, O. Makowej, Ł. Turbaćkyj i inni. Autorami zamieszczającymi swe teksty w dzienniku byli m.in. Borys Hrinczenko, pisarz, etnografii działacz oświatowy, autor pierwszych ukraińskich podręczników szkolnych oraz Łarysa Kosacz-Kwitka, znana jako Łesia Ukrainka – wybitna ukraińska poetka, pisarka i krytyk literacki.
Wydawcą „Bukoviny” było stowarzyszenie „Ruśka Besida”, a następnie Zgromadzenie (później „Związek”) Ukraińskich Posłów Bukowiny. Czasopismo odegrało ważną rolę w budowaniu tożsamości narodowej mieszkańców Bukowiny, wzmacniając idee ukraińskiej państwowości oraz niepodległości, występując szczególnie przeciw rumuńskim agitatorom z kręgów cerkiewnych. W gazecie można było znaleźć również wiele artykułów o tematyce historycznej oraz kulturalnej tamtych terenów. Podstawowym zadaniem „Bukoviny” było odnowienie społeczno-politycznego życia mieszkańców Bukowiny. Z tego powodu poruszano kwestie różnych warstw społecznych tych terenów, mówiono o ich konstytucyjnych prawach, wartościach duchowych. Wokół gazety skupilły się postacie ważne dla kultury ukraińskiej – pisarze, krytycy literaccy, uczeni: J. Fedkowycz (pierwszy redaktor), publicysta i jeden z najbardziej płodnych autorów – I. Tyminśkyj, pedagog i literat O. Popowycz. Na nowy poziom wzniósł gazetę O. Makowej, który zgromadził wokół siebie wielu utalentowanych artystów – Olgę Kobylanśką, D. Lukijanowycza, S. Jaryczewśkiego czy S. kaniuka. W gazecie drukowano jego opowiadania „Kłopoty Sawczychy”, „Wujko Dorko”, dziesiątki literacki-krytycznych prac o Oldze Kobylanśkiej czy Iwanie Franko. Na łamach „Bukoviny” pojawiła się także po raz pierwszy powieść Kobylanśkiej pt. „Cariwna”.
W zbiorach BU KUL znajdują się numery „Bukoviny” od 1. rocznika (z 1885 r.), a następnie roczniki 11-13, 20-23 oraz 25, co daje ogólną liczbę ponad 1000 zeszytów. W latach wcześniejszych opracowano i udostępniano w wersji cyfrowej roczniki 14-19 (lata 1898 - 1903).
Warto nadmienić, iż czasopismo to nie występuje w takiej liczbie w żadnej z bibliotek w Polsce oraz na Ukrainie. Brak jest go również w zbiorach Ukraińskiej Biblioteki Narodowej. Jedynie Uniwersytet Narodowy im. Jurija Fedkowycza w Czerniowcach dysponuje kilkoma rocznikami „Bukoviny”, ale w mniejszej liczbie niż BU KUL. Żadna z instytucji natomiast dotychczas nie zajęła się opracowaniem cyfrowym tej gazety, co także jest – jak się wydaje – atutem projektu KUL.

Jako dodatek do „Bukoviny” dodawano popularny - pierwotnie dwutygodnik, a następnie tygodnik - „Ruska Rada” (Руска Рада), która również znajduje się w zbiorach BU KUL (posiadamy roczniki 5-8 od 1902 do 1905 roku, ponad 30 numerów). „Ruska Rada” była wydawana także w Czerniowcach od 1898 roku dzięki staraniom Stepana Smal-Stoćkiego i stowarzyszenia politycznego „Ruśka Rada”. Jej redaktorem był Iwan Sozanśkyj, a współredaktorem Jewhen Semaka. Jednym z aktywniejszych autorów „Ruskiej Rady” był wybitny galicyjski pisarz, publicysta, historyk, językoznawca i działacz kulturalno-oświatowy Teofan Hłynśkyj.

Kolejnym wartym odnotowania periodykiem jest „Dilo”, które - ze względu na prześladowanie cenzury polskiej lat 20-tych XX wieku - było wydawane pod zmieniającymi się tytułami: „Ukraïns’ka Dumka”, „Ukraïn’skij Vistnik", „Gromads’kij Vistnik" oraz „Svoboda”. Początki tej gazety sięgają 1880 roku, kiedy we Lwowie wydano pierwszy numer gazety „Dilo”, które z biegiem czasu stało się najważniejszym i najbardziej opiniotwórczym medium Galicji, będąc jednocześnie przez wiele lat jedynym ukraińskim dziennikiem. Do 1914 roku gazeta była redagowana przez m.in. W. Barwinśkiego, A. Horbaczewśkiego i I. Bełeja. Była też medialną podbudówką towarzystwa „Narodna Rada”, a następnie Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej, Ukraińskiej Narodowej Partii Pracy, jednakże niejednokrotnie krytykowały kierownictwo partyjne. W kolejnych latach gazetę redagowali: F. Fedorciw, M. Strutynśkyj, M. Hołubeć, R. Holijan, W. Panejko, D. Łewyćkyj, O. Kuźmowycz, W. Mudryj, I. Kedryn, I. Nimczuk oraz W. Kuźmowycz, a ostatnim redaktorem do zamknięcia gazety w 1939 r. przez władze radzieckie był A. Kurdyk.
Zbiory BU KUL liczą łącznie ponad 430 numerów zbioru czasopism stanowiących kontynuację periodyku "Dilo" „Ukraïns’ka Dumka" (1920) „Ukraïn’skij Vistnik” (1921), „Gromads’kij Vistnik” (1922, 1923) oraz „Svoboda” (1915, 1916, 1917, 1922).

Interesujące z punktu widzenia historii są również dwa tytuły gazet rosyjskojęzycznych, które drukowano dla emigracji rosyjskiej w XX wieku. W zbiorach BU KUL znajdują się zarówno „Golos’ Bĕlostoka” oraz „Svobodnaâ Mysl’". Redaktorem pierwszego periodyku był I.S. Zeligman. BU KUL posiada dwa roczniki tego tytułu: 1919 oraz 1920 (dla porównania Biblioteka Narodowa Republiki Czech posiada tylko rocznik 1920). Redaktorem drugiego tygodnika był W. Iwanickij. KUL posiada trzy roczniki tego tytułu: 1922, 1923, 1924. Niestety, w literaturze przedmiotu nie ma informacji o historii tych czasopism, co też utrudnia poznanie historii wydawniczej tych czasopism. Niemniej, na stronach rosyjskich tytuły te pojawiają się w kontekście rosyjskiej prasy emigracyjnej.
Wśród wyselekcjonowanych periodyków pragniemy zwrócić także uwagę na jeszcze jeden tytuł, a mianowicie „Prolom’”, a w kolejnych latach „Novyj Prolom”. Dziennik ten był drukowany we Lwowie, a że charakteryzował się silnymi tendencjami rusofilskimi, to jego językiem był rosyjski. Początkowo gazeta nosiła tytuł „Prolom’” i kolejno: „Novyj Prolom”, „Červonaâ Rus`” i „Galičanin”. Powstanie gazety wiąże się z osobą galicyjsko-ruskiego publicysty, Osipa Markowa, który reprezentował ruch jedności narodu ruskiego. Jego zdaniem wschodni Słowianie, spadkobiercy Rusi Kijowskiej, stanowią jedno, co odzwierciedlało polityczne tendencje Ruskiej Partii Narodowej, której przewodził Osip Monczałowskij. W tej kwestii dziennikarze „Nowego Prałomu” niejednokrotnie prowadzili polemikę z innym lwowskim dziennikiem, o którym mowa była wcześniej – „Dilo”.
Istotne miejsce na stronach „Prolom`” (i jego kontynuacji pod innymi tytułami) zajmowała także „kwestia polska”. Dość ostro oceniano „polski szowinizm” w stosunku do „ruskiej ludności Galicji”, stawiano władzom polskim wymagania dotyczące liczebniejszej reprezentacji Rusinów w administracji, czy zrównania języka ruskiego z językiem polskim. Co ciekawe, również pod kątem kwestii ukraińskich, pod pojęciem „język ruskim” rozumiano zarówno język rosyjski, jak i wszystkie dialekty karpacko-ukraińskie. W zbiorach BU KUL przechowywanych jest ponad 380 numerów tego dziennika od 1881 do 1887 roku (roczniki 1 – 7).

Inne tytuły, które warto poddać opracowaniu oraz upowszechnieniu w bibliotekach cyfrowych, a które stanowią cenne dziedzictwo kulturowe Polski, to: „Ukraïns’ke slovo. Politična, ekonomično-suspil’na i literaturna gazeta” (wyd. we Lwowie, red. S. Hołubowycz; w zbiorach BU KUL ponad 550 numerów z lat 1915 – 1918), „Stražnica ukraïns’ka” (wyd. w Warszawie, red. T. Konczinśkyj; w zbiorach BU KUL ponad 55 numerów z lat 1925 - 1926), „Golos dâkiv” (wyd. w Przemyślu, red. N. Wowczuk; w zbiorach BU KUL ponad 40 numerów z lat 1925 - 1927), „Krasnoe Znamâ” (wyd. w Łunińcu, red. T. Saniukowycz; w zbiorach BU KUL 19 numerów z lat 1925 – 1926), „Myr’’” (wyd. we Lwowie, red. I.E. Łewyćkyj; w zbiorach BU KUL ponad 115 numerów z lat 1885 i 1887) oraz „Ukraïns’kij Golos : polìtično-ekonomìčnij organ” (wyd. w Przemyślu, red. D. Gregołynśkyj, W. Zahajkewycz, J. Zublikewycz, Z. Pełenśkyj, J. Wassyjan i inni; w zbiorach BU KUL ponad 100 numerów z lat 1919 – 1924, 1926, 1928 – 1931).

Łączna liczba numerów/zeszytów periodyków ukraińskich i rosyjskich, które stanowią cenne dziedzictwo kulturowe i historyczne Polski, wynosi: 8.650, co daje ogólną liczbę ponad 39 tysięcy stron.

Etapy planowanych prac:

• Wybór i selekcja materiałów przeznaczonych do digitalizacji (3 miesiące)
• Konserwacja i zabezpieczenie unikatowych czasopism XIX/XX wiecznych. Przygotowanie materiałów bibliotecznych do odkwaszania (15 miesięcy)
• Opracowanie wytypowanych czasopism (12 miesięcy)
• Odkwaszanie czasopism (usługa zewnętrzna)
• Digitalizacja i udostępnianie (12 miesięcy)

Opracowanie:

dr Lesław Łesyk

KOLEKCJA UNIKATOWYCH PERIODYKÓW UKRAIŃSKICH I ROSYJSKICH

W BIBLIOTECE CYFROWEJ KUL

Osoby odpowiedzialne za realizacje zadań:

Katarzyna Kołakowska, Dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej KUL

Artur Podsiadły, z-ca Dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej KUL