|
WIEK NIEWINNOŚCI
- ur. 15 lipca 1935 r. w Kolnicy na ziemi augustowskiej, zm. w 2000 r.
- szkołę podstawową ukończył w Augustowie w 1950 r., zaś prywatne liceum w r. 1954.
- maturę zdał w Państwowym Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Zduńskiej Woli.
- w 1960 r. ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym (WSD) Orionistów w Zduńskiej Woli.
- studia specjalistyczne w zakresie psychologii ukończył w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej w r. 1965.
O SOBIE SAMYM DO POTOMNOŚCI
- od 1985 r. był członkiem założycielem, a następnie kierownikiem zespołu redakcyjnego serii wydawniczej Wykłady z Psychologii w KUL, która obecnie od tomu 7 nosi nazwę Studia z Psychologii w KUL.
- od 1970 r. był członkiem Towarzystwa Naukowego KUL.
- w 1987 r. został wybrany do Komitetu Rehabilitacji Polskiej Akademii Nauk.
VIVANT PROFESSORES!
- w 1969 r. uzyskał stopień naukowy doktora oraz podjął pracę w KUL, specjalizując się początkowo w psychologii wychowawczej, a następnie w psychologii rehabilitacji (defektologicznej, rewalidacyjnej).
- w 1981 r. obronił pracę habilitacyjną zatytułowaną „Zmienne ujawniające związek z kompetencją społeczną upośledzonych umysłowo stopnia lekkiego i umiarkowanego".
- w 1983 r. został zatwierdzony na stanowisku docenta.
- w 1994 r. został kierownikiem Katedry i Zakładu Psychologii Rewalidacyjnej (obecnie Psychologii Rehabilitacji)
- w 1992 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w KUL.
- w 1994 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych,
- w 1995 r. awansował na stanowisko profesora zwyczajnego w Katedrze Psychologii Rehabilitacji.
STĄD DO EUROPY
- W roku akademickim 1987/1988 jako stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej odbył staż m.in. w Columbia University w Nowym Jorku oraz w Instytucie Rehabilitacji w Southern Illinois University w Carbondale (IL).
NON OMNIS MORIAR
- w latach 1986-1989 jako jeden z pierwszy pracowników Instytutu Psychologii KUL kierował badaniami w ramach Resortowego Programu Badań Podstawowych (nr III, 32) nad psychospołecznymi problemami osób niepełnosprawnych w trzynastu kategoriach niepełnosprawności, z wykorzystaniem polskiej wersji Inwentarza HPI. Na podstawie uzyskanych wyników opracował i opublikował pięć psychometrycznych skal i wspólny dla nich podręcznik. W r. 1993 w oparciu o uzyskany materiał z badań została wydana Jego książka pt. Rozumieć problemy osób niepełnosprawnych (13 rodzajów niepełnosprawności).
- jego dorobek naukowy stanowi istotny wkład w rozwój psychologii rehabilitacji w Polsce. Napisał 14 książek (w tym 6 autorskich i 8 pod redakcją). Opublikował wiele artykułów w czasopismach naukowych oraz w pracach zbiorowych (ponad 70). Ogółem jest autorem 138 pozycji naukowych, dotyczących problematyki rehabilitacji, głównie osób z upośledzeniem umysłowym, a także z innymi rodzajami niepełnosprawności oraz wybranych aspektów psychologii społecznej i wychowawczej.
|
