"Vita mutatur non tollitur"

Pośmiertne wystawy twórców nauki i kultury;

prezentacje postaci i ich dorobku

Prof. Roman Michał Andrzejewski (1930-2015)

Roman Michał Andrzejewski- sylwetka i publikacje

Prof. dr hab. Roman Michał Andrzejewski (1930-2015)

Prof. Roman Michał Andrzejewski urodził się 9 lutego 1930 roku w Niegibalicach. Uczył się w tajnym Gimnazjum Zboru Ewangelicko-Augsburskiego im. Mikołaja Reja w Warszawie. W 1949 roku ukończył Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku i rozpoczął studia I stopnia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Magisterium uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim. W 1963 r. otrzymał stopień doktora nauk przyrodniczych UW, w 1970 r. - habilitację, a 13 lipca 1982 r. mianowanie na profesora.

W latach 1954-1973 związany był Instytutem Ekologii PAN jako kierownik Stacji Terenowej w Dziekanowie Leśnym (Puszcza Kampinoska), kierownik Pracowni Zwierząt Łownych, Zakładu Populacji i Sekretarz Naukowy Instytutu. Pracował także w Zakładzie Badania Ssaków w Białowieży (1962-1963). W 1974 r. znalazł zatrudnienie w Instytucie Kształtowania Środowiska w Warszawie. Prowadził wykłady i ćwiczenia z „Ekologicznych podstaw urbanistyki” w Studium Podyplomowym Mieszkalnictwa Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1975). W latach 1975-1978 był przedstawicielem Polski ds. monitoringu środowiska w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej Krajów Układu Warszawskiego. Następnie objął Katedrę Zoologii Leśnej i Łowiectwa w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Był Członkiem Komisji Ochrony Środowiska Rady Państwa PRL (1984-1987), Wiceministrem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (1989-1992); Głównym Konserwatorem Przyrody, członkiem Rady Ekologicznej przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie (1992-1996).

W 1993 r. podjął pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, od 1998 r. był kierownikiem Katedry Zoologii i Ekologii. Na emeryturę przeszedł w 2005 roku.

Pełnił funkcję przewodniczącego m.in.: Komitetu Ekologii PAN i Rady Naukowej Kampinoskiego Parku Narodowego. Zasiadał w Radzie Naukowej: Wigierskiego Parku Narodowego, Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego, Zakładu Badania Ssaków PAN, Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Politechniki Warszawskiej, Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej, Instytutu Zoologii i Muzeum PAN; był twórcą i kierownikiem Działu Nauki i Monitoringu Przyrody Kampinoskiego Parku Narodowego.

W 2005 roku otrzymał Medal „Mazowieckiej Niezapominajki” nadany przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska, a w 2011 roku, za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju leśnictwa i ochrony środowiska naturalnego, za osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jego zainteresowania badawcze obejmowały zagadnienia ekologii dużej przestrzeni i jej zastosowania w urbanistyce. Specjalizował się w badaniach populacji drobnych gryzoni, zajęcy i dzików. Napisał ok. 300 publikacji naukowych i popularnonaukowych, doktoryzował 17 osób.

Zmarł 10 października 2015 r. w Warszawie.