Profesor Wiesław Chrzanowski urodził się 20 grudnia 1923 roku w Warszawie. Tam uczęszczał do Gimnazjum Męskiego im. Stanisława Staszica. Na początku wojny uczestniczył w tajnych kompletach i zdał maturę. W 1941 roku rozpoczął studia prawnicze i ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej, był członkiem Narodowej Organizacji Wojskowej, która została scalona z Armią Krajową. Jako żołnierz AK walczył w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie wyjechał do Krakowa i na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył studia prawnicze. Wróciwszy do Warszawy podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego, od 1947 roku pracował również w Szkole Głównej Handlowej. W 1948 roku został aresztowany, w więzieniu przebywał blisko sześć lat. W latach 1955-1957 wykonywał zawód radcy prawnego. W kolejnych latach odbył aplikację adwokacką, lecz pomimo zdanego egzaminu nie został wpisany na listę adwokatów. Był jednym z doradców kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 1963-1981 był związany z Centralnym Związkiem Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego. W 1975 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych przedstawiając Radzie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej rozprawę Prawo do domu rodzinnego w spółdzielczych zrzeszeniach budowy domów jednorodzinnych. Cztery lata później habilitował się na podstawie pracy Formy prawne wspólnych przedsiębiorstw spółdzielczych i spółdzielczo-państwowych. W 1980 roku został docentem, a rok później kierownikiem Zakładu Prawa Spółdzielczego w Spółdzielczym Instytucie Badawczym. Działał również w NSZZ „Solidarność", był członkiem Społecznej Rady Prymasowskiej (1983-1984).
1 X 1982 roku objął stanowisko docenta, kierownika Katedry Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Prowadził wykłady z zakresu prawa cywilnego materialnego, prawa rodzinnego i prawa korporacyjnego. W latach 1987-1990 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Prawa Kanonicznego i Świeckiego KUL. W 1989 roku współorganizował Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, był prezesem tej partii. W 1991 roku został mianowany Ministrem Sprawiedliwości i Prokuratorem Generalnym RP. Do 1993 roku pełnił również obowiązki Marszałka Sejmu. W latach 1997-2001 zasiadał w Senacie IV kadencji, w 2001 roku wycofał się z życia politycznego.
Zainteresowania badawcze Profesora koncentrowały się wokół prawa spółdzielczego, rodzinnego i korporacyjnego, czego wynikiem były liczne publikacje z tego zakresu.
Za swoją działalność został odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1993), w maju 2007 powołano go do kapituły tego orderu. W listopadzie 2010 przyznano mu Order Świętego Grzegorza Wielkiego.
Zmarł 29 kwietnia 2012 roku w Warszawie.
|