Biblioteka Uniwersytecka

Zapraszamy serdecznie na odwiedzenia wystawy pt. "Lubelska Szkoła Filozoficzna - Założyciele", przygotowanej przez pracowników Czytelni Głównej i Czytelni Teologiczno-Filozoficznej przy współudziale pracowników Katedry Metafizyki.

Wystawa będzie czynna będzie czynna od 4 XI 2015 - 31 I 216 w holu na IV p.

Lubelska Szkoła Filozoficzna – określenie sposobu uprawiania filozofii realistycznej (klasycznej), wypracowanego w latach 50. XX w. przez grupę filozofów KUL, charakteryzującego się realizmem poznawczym (przedmiotem poznania jest realnie istniejący byt), maksymalizmem (podejmowanie wszystkich egzystencjalnie doniosłych zagadnień), autonomią metodologiczną (wobec nauk przyrodniczo-matematycznych oraz teologii), transcendentalizmem twierdzeń (twierdzenia odnoszą się do całej rzeczywistości), jednością metodologiczno-epistemologiczną (ta sama metoda stosowana w dyscyplinach filozoficznych uprawianych przedmiotowo), spójnością (zagwarantowaną wewnętrzną zbornością przedmiotu) oraz obiektywnością (osiąganą dzięki samozwrotnej sprawdzalności twierdzeń, co uzyskiwane jest przez każdorazowe odnoszenie ich do oczywistości przedmiotowej); nazwa pol. Szkoły filozofii realistycznej (klasycznej), która powstała jako odpowiedź na narzucony administracyjnie pol. Uczelniom marksizm, a także jako odpowiedź na dominujące w tym czasie inne nurty filozoficzne, jak fenomenologia, egzystencjalizm czy pozytywizm logiczny.

Lubelska Szkoła Filozoficzna -

mistrzowie i uczniowie

Od lewej stoją : ks. Andrzej Wawrzyniak, s. prof. Zofia Józefa Zdybicka, o. Mieczysław A. Krąpiec, Elżbieta Wolicka i Antoni B. Stępień

Nazwa szkoły i jej założyciele. Prace dydaktyczno-naukowe zainicjowane na początku lat 50. XX w. na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL przez S. Swieżawskiego, J. Kalinowskiego oraz M. A. Krąpca zostały określone przez Kalinowskiego przy okazji omawiania dorobku filozofów KUL, w czasopiśmie „Reuve philosophique de Louvain”, jako „ecole philosophique lublinoise”.

Etapy rozwoju szkoły. Dorobek filozoficzny szkoły realizował się na poszczególnych jej etapach, co wiązało się z zaangażowaniem się nowych ludzi i kolejnych pokoleń uczniów włączających się w uprawianie filozofii realistycznej. Za pierwszy etap rozwoju szkoły można przyjąć lata 1950-1966, w których formułował się jej program. Kolejne etapy to lata: 1967-1980 oraz 1981-2004 i następne, w których dochodzą – ale też odchodzą do innych ośrodków – kolejne pokolenia uczniów podejmujących badania w duchu programu szkoły.

Główne dzieła założycieli szkoły

1. Stefan Swieżawski: Byt. Zagadnienie metafizyki tomistycznej (1948), Zagadnienie historii filozofii (1966), Dzieje filozofii europejskiej w XV wieku (1974-1983)
2. Jerzy Kalinowski: Teoria zdań normatywnych (1953), Teoria poznania praktycznego (1960),
3. Mieczysław A. Krąpiec, Realizm ludzkiego poznania (1959), Teoria analogii bytu (1959), Metafizyka (1966), Ja-człowiek (1974)
4. Stanisław Kamiński, Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk (1961), Z teorii i metodologii metafizyki [z M.A. Krąpcem] (1962)
5. Marian Kurdziałek, Davidis de Dinanto Quaternulorum fragmenta (edycja krytyczna, 1963) Arystotelizm – najtrudniejsza z „dróg” św. Tomasza z Akwinu (1966),
6. Karol Wojtyła, Wykłady lubelskie (mps: 1954-1957, wyd. 1986), Miłość i odpowiedzialność (1960), Osoba i czyn (1969)

GALERIE WYBRANYCH PUBLIKACJI

LUBELSKA SZKOŁA FILOZOFICZNA

JERZY KALINOWSKI

MIECZYSŁAW ALBERT KRĄPIEC OP

KS. MARIAN KURDZIAŁEK

Ks. prof. Stanisław Kamiński z prof. Tadeuszem Kotarbińskim, w głębi siedzi A. B. Stępień

Prof. Antoni B. Stępień

Ks. prof. Tadeusz Styczeń

Od lewej stoją: ks. prof. Andrzej Szostek, ks. prof. Tadeusz Styczeń, prof. Vittorio Possenti

Od lewej siedzą: prof. Henryk Kiereś, dr Stanisław Majdański

Prof. Jan Czerkawski

s. prof. Zofia J. Zdybicka

Ks. prof. Edward I. Zieliński wraz z małżonką

prof. Giovanniego Reale

Prof. Wojciech Chudy

Prof. Piotr Jaroszyński

o. prof. Mieczysław A. Krąpiec przy pracy