|
W dniu 15 stycznia 2016r. o godz. 1300 w Czytelni Teologiczno-Filozoficznej odbyło się spotkanie z Lechosławem Gawlikowskim, autorem książki: "Pracownicy Radia Wolna Europa. Biografie zwykłe i niezwykłe".
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
LECHOSŁAW GAWLIKOWSKI
Lechosław Gawlikowski [urodzony 13 czerwca 1946 roku w Międzyrzecu Podlaskim] – polski dziennikarz i publicysta, wieloletni pracownik Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa (pierwszy zastępca dyrektora, a od 1994 roku badacz i archiwista zasobów Rozgłośni), kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski.
Ukończył XXI Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Warszawie (obecnie dzielnica Ochota), po czym studiował na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Po śmierci ojca, zmuszony był na trzecim roku studiów rozpocząć pracę zarobkową, nadal studiując. Początkowo został zatrudniony jako tłumacz-recepcjonista, a następnie pracował w Radzie Naczelnej Zrzeszenia Studentów Polskich, zajmując się sprawami studentów cudzoziemców, studiujących w Polsce. Studia ukończył w terminie. Po studiach był członkiem redakcji: kwartalnika „Young Cinema and Theatre” oraz miesięcznika „World Student News” (opiekował się działem kulturalnym). Oba czasopisma wydawał Międzynarodowy Związek Studentów w Pradze. Wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec i pozostał na Zachodzie. Zarekomendowany Janowi Nowakowi-Jeziorańskiemu przez hr. Michała Tyszkiewicza podjął w 1972 roku pracę w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Początkowo był stażystą w redakcji Dziennika Radiowego, a z czasem redaktorem. Po czym został przeniesiony do Działu Programowego Rozgłośni przez Zygmunta Michałowskiego i komentował sprawy gospodarcze (był następcą zmarłego Michała Gamarnikowa). Za kadencji Marka Łatyńskiego wiosną 1988 roku Gawlikowski został mianowany asystentem Dyrektora i wkrótce pierwszym zastępcą Dyrektora Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Funkcję tę pełnił do jej zamknięcia, 30 czerwca 1994 roku. W marcu 1990 roku uzyskał jako jeden z pierwszych pracowników „Nagrodę Prezesa RWE/RS za Szczególne Osiągnięcia”. Przez ostatnie miesiące istnienia Rozgłośni w Monachium (gdy Piotr Mroczyk został już Dyrektorem RWE Inc. w Warszawie) Gawlikowski pełnił obowiązki Dyrektora Rozgłośni Polskiej RWE. W latach 1988-1994 zorganizował w Rozgłośni Polskiej RWE archiwum obejmujące początkowo 2500, a potem około 5000 historycznych nagrań audycji (pierwszy najstarszy zespół nagrań – około 700 – zestawił i opisał już wcześniej były kierownik Działu Nasłuchu Radia Wolna Europa, Mamert Miż Miszyn). Po zamknięciu w Monachium Rozgłośni Polskiej (oraz rozgłośni Czechosłowackiej i Węgierskiej) Radia Wolna Europa, Gawlikowski zajmował się selekcją pozostałych w budynku RWE materiałów redakcyjnych i programowych (w tym także nagrań dźwiękowych), uzupełniając w ten sposób archiwum programowe RWE/RS. Z czasem, gdy podjęto decyzję przeniesienia w 1995 roku RWE/RS z Monachium do Pragi, koordynował te czynności w całej instytucji, a także podczas przeprowadzki z Monachium archiwum programowego, oraz korporacyjnego RWE/RS i utworzenia już w Pradze zintegrowanego archiwum programowego i korporacyjnego. W archiwum zdeponowano zachowane nagrania dźwiękowe, materiały programowe i redakcyjne oraz historyczne dokumenty RWE/RS jako instytucji. Wraz z podjęciem decyzji o przekazaniu przez RWE/RS do Polski kopii historycznych nagrań dźwiękowych, Gawlikowski podjął wspólnie z ówczesnym Dyrektorem Naczelnym Archiwów Państwowych w Warszawie, prof. Jerzym Skowronkiem inicjatywę, aby zasoby te trafiły do Archiwów Państwowych w Warszawie i aby Polskie Radio miało jednocześnie swobodny dostęp do tych nagrań w celach programowych. Nadzorował w Pradze (przy pomocy Stanisława Kowieszki) przygotowanie kopii nagrań dźwiękowych Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, które przekazano później Archiwom Państwowym w Warszawie. Gdy podjęto decyzję przekazania historycznych archiwów programowych i korporacyjnych RWE/RS do Instytutu Hoovera w Stanfordzie w Kalifornii, zajmował się po stronie RWE selekcją dokumentacji oraz przygotowaniem dokumentów i nagrań do ekspediowania. W 2001 roku otrzymał powtórnie „Nagrodę Prezesa RWE/RS za Szczególne Osiągnięcia” w dziedzinie zachowania i zabezpieczenia dokumentów, materiałów i nagrań dźwiękowych, ilustrujących pierwsze 50 lat działalności RWE/RS. Po zamknięciu w Monachium Rozgłośni Polskiej RWE Gawlikowski znalazł się w grupie najstarszych pracowników Rozgłośni Polskiej RWE odznaczonych przez prezydenta Lecha Wałęsę. Otrzymał wówczas Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W grudniu 2015 roku opublikował ponad 900-stronicową pracę pod tytułem: Pracownicy Radia Wolna Europa. Biografie zwykłe i niezwykłe, będącą w zamierzeniu uzupełnieniem 2-tomowych wspomnień Jana Nowaka-Jeziorańskiego: Polska z oddali i Wojna w eterze, dotyczących okresu jego pracy w Rozgłośni Polskiej RWE. Żonaty (z Marią), mieszka w Monachium (rejencja Górna Bawaria w Niemczech).
Opracował: Marek Robert Górniak na podstawie artykułów: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lechos%C5%82aw_Gawlikowski http://www.wolnaeuropa.pl/index.php?id=338&id2=331
|
 |
 |
|
Konferencja programowa zespołu Rozgłośni Polskiej RWE; widoczni od lewej Lechosław Gawlikowski i Marek Łatyński (1988 rok) |
Konferencja programowa zespołu Rozgłośni Polskiej RWE; widoczni od lewej Lechosław Gawlikowski i Marek Łatyński (1988 rok) |
 |
|
Konferencja programowa w Rozgłośni Polskiej RWE (wrzesień 1981); Widoczni od lewej Lechosław Gawlikowski, Jeremi Sadowski, Zygmunt Michałowski, Józef Ptaczek, Tadeusz Nowakowski |
|
Zdjęcia ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego
Linki: |
|
|
Ostatnia aktualizacja: 19.01.2016, godz. 11:55 - Małgorzata Augustyniuk