"Vita mutatur non tollitur"

Pośmiertne wystawy twórców nauki i kultury;

prezentacje postaci i ich dorobku

Prof. Bronisław Wenanty Zubert OFM (1935-2015)

Bronisław Wenanty Zubert - sylwetka i publikacje

Bronisław Wenanty Zubert OFM 1935-2015

O. prof. dr hab. Bronisław Wenanty Zubert urodził się 28 kwietnia 1935 r. w Katowicach. W latach 1948-1950 uczęszczał do NSD oo. Franciszkanów w Nysie, a następnie w Jarocinie Wielkopolskim (do 1952 r.), gdzie zdał maturę. 20 sierpnia 1952 r. wstąpił do nowicjatu oo. Franciszkanów Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce (którego definitorem był w latach 1986-1995) i przyjął imię Wenanty. Rok później złożył zakonne śluby czasowe, w 1956 r. – wieczyste, a 14 sierpnia 1958 r. przyjął święcenia kapłańskie.

W latach 1953-1955 studiował filozofię w WSD oo. Franciszkanów w Opolu, a następnie, do 1959 r., teologię w WSD oo. Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach. W 1959 r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa Kanonicznego KUL. Ukończył je w 1962 r. przedstawiając pracę Przeszkoda wieku do małżeństwa w prawie żydowskim, rzymskim i germańskim, której promotorem był ks. prof. dr hab. Józef Rybczyk. Rok później podjął pracę jako asystent na KUL. W 1965 r. został mianowany starszym asystentem, a w 1968 r. – adiunktem. Pracę doktorską Małżeńska przeszkoda wieku w prawodawstwie Kościoła Zachodniego do Soboru Trydenckiego obronił 13 grudnia 1967 r. Habilitował się w 1981 r. na podstawie pracy Wiedza konieczna o heteroseksualności i trwałości małżeństwa w nauce prawa kanonicznego i jurysprudencji (1517–1917). Studium historyczno-prawne, za którą w 1985 r. otrzymał nagrodę rektora KUL. W 1983 r. został docentem na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Prawnych. W 1992 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego KUL, a w 1996 – profesora zwyczajnego.

Wykładał prawo kanoniczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego, w WSD oo. Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach (od 1978), w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach (od 1985); prawo małżeńskie na Wydziale Teologii KUL w Katowicach (lata 1988-2003), prawo zakonne i sakramentalne w Spiskiej Kapitule na Słowacji (1996-1998) oraz Licencjackim Studium Prawa Kanonicznego w Welehradzie w Czechach (1998-2000). Był kierownikiem Katedry Prawa Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (1984-2009), kuratorem Katedry Prawa i Sakramentów Świętych (1984-2008). Od 2009 r. pracował na Wydziale Prawa w Wyższej Szkole Bankowości i Finansów w Bielsku-Białej.

Był trzykrotnym stypendystą Fundacji im. Alexandra von Humboldta w Instytucie Prawa Kanonicznego na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium (1970-72, 1983, 1996) a także na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen (1991).

Należał do Towarzystwa Naukowego KUL, Towarzystwa Kanonistów Polskich, Societas Humboldtiana Polonorum (w Poznaniu), Consotiatio Internationalis Studio Iuris Canonici Promovendo (Rzym) oraz Iuris Medii Aevi Consotiatio (Waszyngton-Monachium). Współredagował Studia z prawa kościelnego (wyd. Katowice).

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001 r.), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2005 r.). W 2011 r. został doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Pétera Pázmány w Budapeszcie.

Zmarł 30 maja 2015 roku w Afiartis na Karpatos (Grecja).